Η αστρολογία πρωτίστως είναι Μύθος. Και τι είναι Μύθος, παρά μία εμψυχωμένη εικόνα με ιδιότητες του ανθρώπινου (ή ενίοτε και του υπανθρώπινου ή υπερανθρώπινου) ψυχισμού; Ορισμένοι δυσανασχετούν που η σύγχρονη αστρολογία πήρε την κατεύθυνση της ψυχολογικής ενδοσκόπησης και αναπολούν εποχές που ο αστρολόγος ήταν επικεφαλής της μάχης και έδινε το σύνθημα της επίθεσης μία συγκεκριμένη ώρα. Δυστυχώς γι’ αυτούς ο άνθρωπος από τότε ενηλικιώθηκε. Δεν έχει πλέον ανάγκη την αστρολογία για να προβλέψει τον καιρό, την άνοδο του χρηματιστηρίου, την εξέλιξη ενός πολέμου ή την άνοδο του πληθωρισμού. Έχει άλλα εργαλεία γι’ αυτές τις προβλέψεις πλέον.
Συνεχίζει να έχει ανάγκη όμως κάτι που όλα αυτά μοντέλα δεν κατάφεραν να του δώσουν ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Νοηματοδότηση. Σε μια εποχή που η θρησκεία που παλιά επιτελούσε αυτό το ρόλο επίσης αντιμετωπίζεται με καχυποψία, ο άνθρωπος ενηλικιώνεται και σε αυτό το επίπεδο και δεν αναζητά μία νοηματοδότηση βασισμένη σε κάποιον πατερούλη. Αλλά στην αλληλεπίδραση των πάντων σε ένα ολιστικό σύμπαν όπου κάθε τι παίζει το ρόλο του αναπτύσσοντας αδερφικές σχέσεις με κάθε τι άλλο. Υπό την έννοια αυτή ο Μύθος της Αστρολογίας είναι Φως και Λύχνος κατεύθυνσης προκειμένου να πλησιάσει κανείς περισσότερο την Αυτογνωσία. Και κάθε προσπάθεια να πέσει περισσότερο φως σε αυτόν τον δρόμο είναι αξιέπαινη.
Στην έκδοση αυτή φιλοξενούνται κείμενα των Χριστίνας Φούσκα, Δημήτρη Παναγιωτίδη, Κωνσταντίνας Βλαχοπούλου καθώς και του Βασίλη Παπαδολιά, που αφηγούνται με μοναδικό τρόπο το ταξίδι του ζωδιακού κύκλου.
