Το τρίτο κύμα

Όταν ήμουν νέος, η μαρξιστική εξήγηση του πώς λειτουργεί η κοινωνία μου ήρθε σαν μια συναρπαστική αποκάλυψη. Ο Μαρξ ήταν μεγαλοφυΐα. Μου θύμιζε τον Μπαχ, στην πολυπλοκότητα της σκέψης του. Και άσχετα αν το αντιλαμβάνονται ή όχι, ακόμα και αυτοί που σιχαίνονται τον Μαρξ έχουν επηρεαστεί από αυτόν, όπως έχουμε επηρεαστεί από τον Νεύτωνα, τον Δαρβίνο, τον Φρόυντ και τα άλλα μεγάλα πνεύματα που διαμόρφωσαν την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο μας.
Μετά τον Μαρξ δεν ήταν πια δυνατόν να αντιμετωπίσει κανείς την τεχνολογία με τον ίδιο τρόπο. Δεν ήταν πια δυνατόν να βλέπει κανείς την ιστορία σαν μια συνέχεια. Δεν ήταν πια δυνατόν να δει κανείς την πολιτική και την οικονομία σαν ξεχωριστές, αεροστεγείς κατηγορίες. Το να αγνοείς τον Μαρξ στον σημερινό κόσμο είναι σαν να είσαι αναλφάβητος. Ο μισός πληθυσμός του πλανήτη μας αντιμετωπίζει τα λόγια του σαν την Αγία Γραφή. Όμως ο ίδιος ο Μαρξ ήταν έκφραση μιας κλασικής κοινωνίας του Δεύτερου Κύματος, μιας βιομηχανικής κοινωνίας, έκφραση διαμορφωμένη από ορισμένα στοιχεία – και πολλά από αυτά τα στοιχεία δεν ισχύουν πια.