…Αυτές οι παρατηρήσεις δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν την άποψη ότι στον Μάκμπεθ υπάρχει ένα ουσιαστικό υπόστρωμα νοήματος που αντιστοιχεί στο δεύτερο μέρος του έπους του Δάντη. Όμως η αναφορά της μετάνοιας του θάνη του Κάουντορ λειτουργεί ως ερέθισμα για να επικεντρώσουν προς στιγμήν οι θεατές τη σκέψη τους στην ιδέα της εξιλέωσης, και αυτό είναι σημαντικό, γιατί το συγκεκριμένο έργο χρειάζεται να δανειστεί το καθαρτήριο θύμα του από το κοινό. Ο παραπάνω λόγος θέτει επίσης ένα σταθερό μέτρο βάσει του οποίου μπορούμε, αντιθετικά, να αντιληφθούμε ότι η πικρή μεταμέλεια των πρωταγωνιστών, όση ένταση και αν έχει, απέχει πολύ από τη βαθιά μετάνοια, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η μετάβαση στο Καθαρτήριο.
Πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της ηθελημένης καθόδου στον Άδη με απώτερο στόχο το Καθαρτήριο, και της καταδικαστικής καθόδου των κολασμένων. Μόνο γι’ αυτούς ισχύουν τα τελευταία λόγια της επιγραφής στην πύλη του Δάντη:
Lasciate ogni speranza, voi ch’ entrate?
Στη συγκεκριμένη τραγωδία εκδηλώνεται ακριβώς η φοβερή αλήθεια των λέξεων αυτών. Από τον πρώτο χτύπο στην πύλη, οι σκηνές που εμφανίζεται ο Μάκμπεθ και η σύζυγός του μοιάζουν με την Κόλαση χωρίς τον ίδιο τον Δάντη. Αυτός, ο δημιουργός- θεατής, ο οποίος έχει το προνόμιο να μπαίνει στον Άδη και να τον αφήνει πίσω του για να περάσει στο Καθαρτήριο, αντιστοιχεί στον θεατή του έργου μας, που προσκαλείται- ή μάλλον, προκαλείται- να οικοδομήσει το δικό του Καθαρτήριο στη βάση της Κόλασης των δύο πρωταγωνιστών.
Το κοινό μπορεί να ταυτιστεί, όχι μόνο με τα εγκλήματα που διαπράττει ο Μάκμπεθ, αλλά και με το αίσθημα ενοχής που νοιώθει, γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι η Χριστιανοσύνη είναι, εξ ορισμού, ένας κόσμος αμαρτωλών που επιζητούν συνειδητά την έλευση ενός Λυτρωτή, ένας κόσμος που ομολογουμένως τον δυναστεύει μια τέτοια ενοχή από την οποία μόνο το Πάθος του Θείου Σωτήρα μπορεί να τον λυτρώσει. Επίσης, η φρικτή δολοφονική πράξη ξυπνάει, αιφνίδια και ακαριαία στον Μάκμπεθ την ανώτερη φύση του. Ποτέ δεν ν
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.