Ταξιδεύοντας στους δρόμους της Ανατολής, γνώρισα ανθρώπους και έμαθα πολλά για τα κομπολόγια τους.
Ανεξήγητες δυνάμεις με οδήγησαν σε απόκρυψα εργαστήρια και μυστικές συναντήσεις. Βουδιστές, Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι, Καθολικοί, Ορθόδοξοι Μοναχοί. Ένας απέραντος κόσμος με το κομπολόι – προσευχητάρι στο χέρι, να μετρά τις προσευχές στους Θεούς του, σ’ ένα γύρο… Όμως δεν ήταν εκεί το Μυστικό που κρύβουν οι χάντρες του κομπολογιού. Το μυστικό της δύναμης εκείνης που το κάνει τόσο ξεχωριστό και αχώριστο σύντροφο της ζωής πολλών ανθρώπων. Ήταν καλά κρυμμένο στα χέρια του παππού, του Σταύρου, του Γαβρίλη, στο ημιυπόγειο κελί της φυλακής, όπου μετρούσαν τις χαρές, τα δάκρυα και τις άδειες στιγμές της μοναξιάς και του πόνου, κυκλικά, χωρίς αρχή και τέλος, έως το άπειρο…
