Στις μέρες μας το «κουκούλιασμα» έχει γίνει μια απαραίτητη συμπεριφορά στις μεγάλες απρόσωπες πόλεις μας. Οι διάφοροι τρόποι «κουκουλιάσματος» δεν είναι όμως παρά εκδηλώσεις ενός βαθύτερου κουκουλιού φόβου. Το αληθινό κουκούλι είναι μέσα στην ίδια την ύπαρξή μας, στο νου και στην καρδιά μας. Όλοι μας έχουμε φτιάξει τοίχους γύρω από την καρδιά και το νου για να αποκρούσουμε οτιδήποτε μας ενοχλεί ή δεν συμφωνούμε μαζί του. Αυτοί οι τοίχοι έχουν χτιστεί σχεδόν αυτόματα, πριν από όσο μπορούμε να θυμηθούμε, και είναι σταθεροί στη θέση τους από τον καιρό που αποκτήσαμε επίγνωσή τους.
Το κουκούλι όμως δεν είναι απλά και μόνο μια προσωπίδα που φοράμε για τους άλλους. Είναι και ένας τρόπος με τον οποίο κρυβόμαστε από τον εαυτό μας επίσης. Δεν θέλουμε να εκτεθούμε ή να πληγωθούμε ή να νικηθούμε, γι’ αυτό το λόγο προσπαθούμε να κρατήσουμε έξω από οτιδήποτε μας απειλεί να μας επιτεθεί ή να μας παρασύρει μακριά από τις οικείες καταστάσεις του νου μας, όσο δυσάρεστες και να είναι αυτές. Λέμε στους εαυτούς μας τις ιστορίες της ζωής μας, πάλι και πάλι, βελτιώνοντάς τες κάθε φορά. Έτσι ταυτιζόμαστε σιγά σιγά με τις φαντασιώσεις μας για το ποιοι είμαστε και πώς είμαστε, και συχνά δεν αισθανόμαστε μ΄ αυτό τον τρόπο την άγνοια, τις αβεβαιότητες και τους φόβους μας, όπως και τη λαχτάρα μας για μια πιο ικανοποιητική ζωή. Η κοινωνία που ζούμε, η κοινωνία των κατακτητών «θεών» στην οποία μάθαμε να υπάρχουμε για γενιές ολόκληρες, είναι το μεγάλο κουκούλι του κόσμου, το σώμα του φόβου ολόκληρης της ανθρωπότητας…
Τα αόρατα νήματα είναι οι δυνατότεροι δεσμοί – Φ. Νίτσε
Δεν μπορείς να νικήσεις εάν δεν γνωρίζεις γιατί χάνεις – Β.lipson
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.