Τάδε έφη Ζαρατούστρας

Ω άνθρωπε, πρόσεξε πολύ!

Τι λέει το μεσονύχτι το βαθύ;

“Κοιμόμουν , κοιμόμουν ,

Απ’ όνειρο βαθύ έχω ξυπνήσει.

Ο κόσμος είναι βαθύς

Και πιο βαθύς απ’ όσο η μέρα το ‘χει στοχαστεί. Βαθύς ο πόνος του

Μα είν’ η χαρά απ’ τον πόνο πιο βαθιά!

Ο πόνος κράζει: Να χαθείς!

Κι αιωνιότη λαχταρά κάθε μέρα,

Βαθιά πολύ βαθιά αιωνιότη λαχταρά”.

“Σας διδάσκω τον υπεράνθρωπο. Ο άνθρωπος πρέπει να ξεπεραστεί. Εσείς τι έχετε πράξει για να τον ξεπεράσετε; Μέχρι τώρα, όλα τα όντα έχουν δημιουργήσει κάτι ανώτερο του εαυτού τους, κ’ εσείς θέλετε να είστε η άμπωτη μέσα σε τούτη την μεγάλη παλίρροια και προτιμάτε να πισωγυρίζετε στο ζώο, παρά να ξεπερνάτε τον άνθρωπο; Τι είναι για τον άνθρωπο ο πίθηκος; Είτε περίγελος είτε επίπονη ντροπή. Το ίδιο θα είναι για τον υπεράνθρωπο ο άνθρωπος. Είτε περίγελος είτε επίπονη ντροπή. Οδεύσατε από το σκουλήκι προς τον άνθρωπο και ακόμη έχετε μέσα σας πολύ σκουλήκι. Κάποτε ήσασταν πίθηκοι και ακόμη και τώρα ο άνθρωπος είναι περισσότερο πίθηκος από τον κάθε πίθηκο. Όποιος και να είναι ο πλέον σοφός από εσάς, δεν είναι άλλο από κάτι ερμαφρόδιτο, μια νόθα γέννα από φυτό και φάντασμα. Εγώ, όμως, δεν σας ζήτησα να γίνετε φυτά ή φαντάσματα. Εγώ σας διδάσκω τον υπεράνθρωπο! Ο υπεράνθρωπος είναι το νόημα της γης. Ας το ενστερνιστεί η βούληση σας: ο υπεράνθρωπος είναι το νόημα της γης. Αδέλφια μου, σας εξορκίζω, μείνετε πιστοί στην γη και μην εμπιστεύεστε εκείνους που σας μιλούν για υπεργήινες ελπίδες. Εκείνοι σας δηλητηριάζουν, εκούσια ή ακούσια. Είναι οι περιφρονητές της ζωής. Ετοιμοθάνατοι και δηλητηριασμένοι και οι ίδιοι. Η γη τους έχει βαρεθεί. Ας χαθούν, λοιπόν, από το πρόσωπο της γης. Παλαιότερα, η βλασφημία εναντίον του Θεού ήταν η μεγαλύτερη βλασφημία, αλλά ο Θεός πέθανε και μαζί του πέθαναν και όσοι τον βλασφημούσαν. Τώρα, το πλέον φριχτό πράγμα είναι να βλασφημείς την γη και να εκτιμάς περισσότερο τα τρίσβαθα του αδιαπέραστου, παρά το νόημα της γης. Παλαιότερα, η ψυχή ατένιζε περιφρονητικά το σώμα….”.