Στα πλαίσια των θεωρητικών υπολογισμών, οι διαφορές ανάμεσα στη φυσική του Νεύτωνα και τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας προκύπτουν μόνον όταν ο λόγος των φαινομένων της βαρύτητας ξεπερνά μερικές εκατοστιαίες μονάδες. Εφόσον στα πλαίσια ενός ομοιογενούς συστήματος όπως ο πλανήτης μας η σταθερά της βαρύτητας (G) παραμένει πολύ μικρή και η ταχύτητα του φωτός (c) πολύ μεγάλη ο λόγος της βαρύτητας (α) είναι εξαιρετικά μικρός στις επίγειες καθημερινές συνθήκες.
Οι προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας αρχίζουν να διαφέρουν από τα αποτελέσματα των υπολογισμών της Νευτώνιας φυσικής μόνον όταν έχουμε να κάνουμε με σώματα υπερβολικά μεγάλης μάζας.
Όσα αναφέρονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου σχετίζονται με περιοχές του χωροχρόνου όπου η παράμετρος (α) του λόγου της βαρύτητας αποκτά σημαντικό μέγεθος.
Με άλλα λόγια το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου ασχολείται με περιοχές του καμπύλου χωροχρόνου, πέρα από τα όρια του ηλιακού μας συστήματος, στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος, η οποία φιλοξενεί σμήνη γαλαξιών, λευκούς νάνους, πουλσάρ, μαύρες τρύπες, κβαζάρ και άλλα εξωτικά ουράνια σώματα.
Στο βιβλίο αυτό ο δρ Τζον Γκρίμπιν διερευνά, με βάση της Θεωρία της Σχετικότητας, όλες τις συνέπειες των χωροχρονικών εννοιών στην διάταξη και τη δομή του Σύμπαντος.
