Η προσευχή

Πρόλογος – Προσευχή – Πίστη – Νομοτέλεια – Νταρμακάγια – Η Ψυχή – η Ανθρώπινη Ψυχή – η Προσωπικότητα – Άλλες απόψεις για την ψυχή: Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Πλωτίνος – Ο Ηχος, τα Σύμβολα του Ήχου, Λέξεις Δύναμης – οι Ατραποί: του Στοχασμού, της Γνώσης, της Λατρείας, της Πράξης – ο Εξαγνισμός – Εξαγνιστική Προσευχή – Επίλογος.

… Ενώ η ανθρώπινη προσευχή είναι ένας τρόπος μη συνειδητής διαλεκτικής, η συνειδητή προσευχή είναι το επιστέγασμα της διαλεκτικής, είναι εκείνο που οι μυστικιστές ονόμασαν Θείο Έρωτα. Η προσευχή είναι η βακτηρία, το ραβδί που όποιος πιστός κρατεί στο χέρι του δεν πρόκειται να σκοντάψει, “όποιος κρατά στα χέρια του το ραβδί της προσευχής, δεν πρόκειται να σκοντάψει” (Ιωάννης της Κλίμακας). Διότι η προσευχή έχει ως διδάσκαλό της τον Θεό, “τον διδάσκοντα άνθρωπον γνώσιν και διδόντα ευχήν τω ευχομένω και ευλογούντα έτη δικαίων” (Ψαλμ.90γ 10 -Α’ Βασ.β 9).
Η προσευχή είτε ως προσωπική επικοινωνία με τον εσωτερικό εαυτό είτε ως ανάγκη επίκλησης και δοξολογίας της Ανώτερης Δύναμης, παραμένει ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος συντονίζεται με τον εσωτερικό του κόσμο. Ως μέθοδος λοιπόν προσέγγισης του υπερβατικού και ως τρόπος μετάλλαξης της ανθρώπινης ψυχής προς το ανώτερο και καλύτερο, αποτελεί θέμα ερμηνείας και ανάλυσης στον χώρο της εσωτερικής αναζήτησης. Η προσευχή ως ιερή τελετή, η σχέση της με το πνευματικό τμήμα της ψυχής και με τους Θείους Νόμους, καθώς και η επίδραση αυτής της τελετής πάνω στην εξέλιξη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου, είναι τα θέματα του παρόντος βιβλίου.