…Στο κείμενο που ακολουθεί θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε κάποια χάσματα της σύγχρονης επιστήμης, τα οποία θα κριθούν με τη χρήση κριτηρίων που μας παρέχει η κοσμολογία με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Γνωρίζουμε ότι η ελληνική λέξη «κόσμος» σημαίνει την «τάξη», υπονοώντας τις ιδέες της ενότητας και της ολότητας. Η κοσμολογία συνιστά έτσι την επιστήμη του κόσμου καθόσον αντανακλά τη μοναδική του αιτία, το Όν. Αυτή η αντανάκλαση του άκτιστου στο κτιστό εκδηλώνεται κατ΄ ανάγκην με διαφορετικούς τρόπους, με μια απροσδιόριστη ποικιλία τρόπων, κάθε ένας από τους οποίους χαρακτηρίζεται από πληρότητα και αρτιότητα, ώστε να υπάρχουν πολλαπλές θέσεις του κόσμου που αφενός μεν είναι όλες τους εξίσου δυνατές και νόμιμες, αφετέρου δε πηγάζουν από τις ίδιες καθολικές και ακλόνητες αρχές.
Αυτές οι αρχές, λόγω της καθολικότητας τους, ουσιαστικά ενυπάρχουν στα βάθη της ανθρώπινης διάνοιας· όμως τούτη η καθαρή διάνοια «αποδεσμεύεται», – πράγμα που ισχύει γενικά για τον άνθρωπο που είναι προδιατεθειμένος για κάτι τέτοιο- μόνο με τη συνδρομή υπερφυσικών στοιχείων, τα οποία μόνο μια αυθεντική και πλήρης πνευματική παράδοση μπορεί να παράσχει. Δηλαδή, η γνήσια κοσμολογία συναρτάται με μια θεία αποκάλυψη, ακόμα και αν το υπό εξέταση αντικείμενο, όπως και ο τρόπος έκφρασης του δεν εμπεριέχονται στο μήνυμα αυτής της αποκάλυψης.
Τέτοια για παράδειγμα, είναι η περίπτωση της Χριστιανικής κοσμολογίας, η προέλευση της οποίας φαίνεται καταρχάς ετερογενής, αφού από τη μια παραπέμπει στη βιβλική θεώρηση της δημιουργίας, ενώ από την άλλη, βασίζεται στην κληρονομιά των Ελλήνων κοστολόγων· αν διαφαίνεται εδώ κάποιος εκλεκτικισμός, θα πρέπει να τονιστεί πως αυτός αποτελεί τον καρπό μιας πρόνοιας, αφού οι δύο υπό συζήτηση πηγές αλληλοσυμπληρώνονται με τρόπο αρμονικό καθώς η πρώτη παρουσιάζεται με τη μορφή ενός μύθου, ενώ η άλλη με τη μορφή μιας διδασκαλίας που εκφράζεται με συγκριτικά λογικούς όρους και επομένως είναι ουδέτερη από την άποψη του συμβολισμού και της πνευματικής προοπτικής…
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.