Παράδοση ο έσχατος πνευματικός δρόμος

Δεν ήμουν ποτέ καλός στην Παράδοση…
Κάθε κύτταρο στο σώμα μου εξεγειρόταν με την ιδέα του να αφήσει τη σκέψη που τον καθοδηγεί και να παραδοθεί κρατώντας μια λευκή σημαία…Αυτό θα ήταν μια απόλυτη ήττα!
Μερικές φορές όμως η Παράδοση είναι ο μόνος τρόπος για να νικήσεις.
Μερικές φορές πρέπει να αφεθείς για να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι.
Μερικές φορές η παραίτηση είναι ο μόνος τρόπος για να αφήσεις να υπάρχει μέσα σου αυτό που πραγματικά θέλεις να ρέει μέσα σου.
Το να αφεθούμε εντελώς είναι κάποιες φορές το ισχυρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε.
Είναι μια πανίσχυρη πράξη και αυτή απαιτεί το γκρέμισμα σε κομμάτια του εγώ μας, έστω και αν κατά τη στιγμή εκείνη αισθανόμαστε ότι καταρρέουμε χειρότερα από ποτέ.
Τα πάντα πρέπει να διαλυθούν για να προκύψει η αναγέννηση…
Μερικές φορές οδηγούμαστε στον δρόμο της Παράδοσης μέσα από τη Σκοτεινή Νύχτα της Ψυχής μας. Η στιγμή του χάους και της σκιάς είναι πραγματικά τοπ ιδανικό μέρος τοκετού για την παράδοση που πρόκειται να γίνει. Γνωρίζουμε ενστικτωδώς τι πρέπει να εγκαταλείψουμε, τι δεν μας χρησιμεύει πια. Στο τέλος του σκότους θα φτάσουμε σε ένα μέρος όπου η πίεση θα αυξήσει πάρα πολύ. Εκεί είναι που αρχίζουν να ανοίγουν οι ραφές μας…