Οιδίποδας, το πανανθρώπινο σύμβολο

Σ’ αυτό το βιβλίο καταβλήθηκε προσπάθεια διείσδυσης στο βαθύτερο νόημα του σχετικού με τον Οιδίποδα μύθου, όπως αξιοποιείται δραματικά από τον Σοφοκλή, γιατί είναι φανερό ότι απλή αποδοχή του εξωτερικού του ενδύματος θα συνιστούσε μια εντελώς επιπόλαιη θεώρηση και θα καθιστούσε πολύ αμφίβολη τη διδακτική επίδραση αυτού του μύθου στο αναμφισβήτητα υψηλής νοημοσύνης θεατρικό κοινό του κορυφαίου τραγικού, καθώς ως αφετηρία έχει πρωτάκουστο διπλό έγκλημα, όπως είναι ο φόνος του πατρός εκ μέρους του ήρωα και ο γάμος του ίδιου με τη μητέρα του.

Αντίθετα, αν θελήσουμε να ιδούμε πίσω από το φόνο, που ο Οιδίποδας εν αγνοία του διέπραξε, την απάρνηση, της πνευματικής ζωής και του πνεύματος –του αληθινού Πατρός και Δημιουργού- σε ένα πρώιμο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης, που συνεπάγεται την πτώση στην υλική όψη του Κόσμου- το θηλυκό, Μητρικό στοιχείο-, αυτός ο μύθος αποκαλύπτει ενώπιόν μας σε όλο του το μεγαλείο το δράμα του Ανθρώπου, ο οποίος με αφετηρία ένα χαμηλό, σχεδόν ζωώδες, στάδιο διατρέχει ολόκληρη την εξελικτική πορεία του, έως ότου ως άλλος Άσωτος Υιός επιστρέψει γεμάτος Σοφία στον αληθινό πατέρα και Πατέρα όλων, το Θεό.