Τους γνωρίζω από τότε που ήταν παιδιά και τρέχανε ιδρωμένα στα δασύλλια της Μίεζας παίζοντας πόλεμο με ψεύτικα όπλα”, αναπόλησε ο Μέμνων. “Εσύ είσαι συναισθηματικά δεμένος μαζί τους”, είπε ο Ομάρης, “πώς θα τους αντιμετωπίσεις στη μάχη;”. “Ο Μέμνων δε μίλησε. Τον κούραζε να εξηγήσει στον Πέρση ότι οι συγκροτημένες προσωπικότητες έχουν τουλάχιστον ένα χαρακτηριστικό: Τη δύναμη της σκέψης του νου που μπορεί να καθυποτάξει το θυμικό στο οποίο κρύβεται το συναισθηματικό μέρος της ψυχής.
“Το βέβαιο είναι ότι δεν θα επηρεασθούν συναισθηματικά όταν θα με αντικρίσουν στη μάχη”. “Τον Αλέξανδρο τον επηρεάζουν;” “Πολύ. Άλλωστε δεν υστερούν σε τίποτα απ` αυτόν. O καθένας τους θα μπορούσε να είναι στη θέση του Αλέξανδρου. Είχανε την ίδια παιδεία, τους ίδιους δασκάλους και κυρίως έχουνε το ίδιο όραμα στο μυαλό τους. Την μεγάλη Ελλάδα. Η ιδέα της κυλάει στο αίμα τους και κυματίζει τα περίτρανα λοφία τους σαν μια απέραντη ταξιανθία.
