Τώρα μια παράξενη Ελληνίδα έρχετα να μας απλώσει σαν σε απέραντο ζωγραφιστό χαλί ένα «γκοπλέν» 450 και πλέον σελίδων, τον ανθρώπινο «χάρτη των Ινδιών», που γνώρισε στα πολλά ταξίδια της… Μιλάω για το αφήγημα –παραλήρημα– Γάγγης ποταμός Οι Ινδίες μου της κυρίας Κάτιας Αντωνοπούλου… ένα παραμιλητό χωρίς ανάσα· ξετυλίγεται αενάως με την –οξύμωρο κι όμως έτσι είναι– αδιάκοπη αποσπασματικότητα των ονείρων και μέσα στο πλαίσιο της αφήγησης ενός συγκεκριμένου ταξιδιού… Οδοιπορικό στα χίλια μονοπάτια και ζωγράφισμα των μυρίων προσώπων των Ινδιών… Ταξίδι στον τόπο, στο χρόνο και στις ψυχές των ανθρώπων…
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Ο Ταχυδρόμος, 17.7.1988
Οι Ινδίες μου είναι ένα συγκινητικό βιβλίο, ένα βιβλίο γραμμένο με κομμένη την ανάσα, μ’ ενθουσιασμό και βιασύνη ανθρώπου που θέλει να τα πει όλα κι αμέσως σε αγαπημένο πρόσωπο. Θέλει να μοιραστεί με τους αναγνώστες όσα έζησε κι όχι απλώς να τους πληροφορήσει για όσα είδε.
ΠΕΤΡΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ, Το Βήμα, 17.7.1988
