Ο Μαλόν Πεθαίνει

Μολαταύτα σε λίγο θα πεθάνω εντελώς επιτέλους. Μπορεί τον άλλο μήνα. Τότε θα είμαστε στο μήνα Απρίλιο ή Μάιο. Γιατί η χρονιά είναι ακόμα στην αρχή της, χίλια δυο μικρά σημάδια μου το λένε. Μπορεί όμως και να κάνω λάθος, και να φτάσω να δω και τ’ Αη-Γιαννιού ή και τη 14η Ιουλίου, τη μέρα της ελευθερίας. Τι έκανε λέει; Μορέ με έχω ικανό να πάω ψυχορραγώντας ως της Παναγίας, για να μην πω του Σωτήρος. Αλλά δε νομίζω, δε νομίζω πως κάνω λάθος όταν λέω πως αυτά τα πανηγύρια θα λάβουν χώρα χωρίς εμένα εφέτος. Έχω αυτό το προαίσθημα, το έχω εδώ και λίγες μέρες τώρα, και το εμπιστεύομαι. Αλλά σε τι διαφέρει τάχα αυτό από όλα εκείνα που με εξαπατούν από την ώρα που γεννήθηκα; Όχι, ερωτήσεις τέτιου είδους δεν περνάνε πια σε μένα, δεν έχω ανάγκη πια από γλαφυρότητα. Θα μπορούσα να πέθαινα και σήμερα αν ήθελα, αρκεί μόνο να βοήθαγα λιγάκι, αν μπορούσα, να ήθελα, αν μπορούσα να βόηθαγα. Αλλά καλά είναι κι’ αν μ’ αφήσω να πεθάνω ήσυχα, χωρίς να βιάζω τα πράγματα.