Θα ξαμολου?σε στη Μεσο?γειο τον «Λυ?κο της Θα?λασσας». «Τω?ρα ει?στε ελευ?θεροι», ει?πε ο Ζη?νωνας, «ο?σο ελευ?θερος ει?ναι κανει?ς στα δεσμα? της νυ?χτας».
«Η θα?λασσα ει?ναι μεγα?λη» σφυ?ριξε ο Σελι?μ Μπε?ης με?σα απο? τους κυνο?δοντε?ς του. Α?στραφταν τρομεροι? ενα?ντια στο σκου?ρο του δε?ρμα.
Ο Ζη?νωνας προ?σεξε πο?σο ει?χε χαθει? η δουλικο?τητα απο? το βλε?μ- μα τους. Ε?να καρα?βι απο? τρο?μους η?ταν τω?ρα και αλι?μονο στους πρω?τους που θα ε?πεφταν στα δο?ντια τους.
(Απο?σπασμα απο? το «Στα?χτη στα Μα?ρμαρα»)
1827. Η Πελοπο?ννησος φλε?γεται. Ο Ιμπραη?μ Πασα?ς ε?χει βαλθει? να ισοπεδω?σει εκδικητικα? τον Μορια?. Η επανα?σταση των Ελλη?νων σβη?νει, και η μοι?ρα αναμε?νει τον ρο?λο της στο Ναυαρι?νο. Στα παρασκη?νια του αγω?να παραμονευ?ει ο Λυ?κος της Θα?λασσας, μια του?ρκικη κορβε?τα, που το καταραμε?νο της πλη?ρωμα δεν ενδιαφε?ρεται για στρατο?πεδα και μπαι?ρα?κια, παρα? μο?νο για τη δι?ψα του για αι?μα. Στη μανι?α τους, Ε?λληνες και Του?ρκοι ει?ναι θη?ραμα. Ο Μουχρα?μ Μπε?ης ε?χει ορκιστει? να εξοντω?σει τα βαμπι?ρ, και ε?χει το κατα?λληλο δο?λωμα: τη Λε?νη, την Ελληνι?δα σκλα?βα που ο βρικο?λακας καπετα?νιος ποθει? για συ?ντροφο.
