Ζυρίχη, Χονγκ Κονγκ, Μπαχάμες, Νησιά Κέιμαν, Λουξεμβούργο… Τα ονόματα αυτά κρύβουν μια θλιβερή πραγματικότητα, τη φοροδιαφυγή μιας μειονότητας πολυεκατομμυριούχων εις βάρος της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών. Ο συγγραφέας καταφέρνει, χάρη σε αυτή την πρώτη επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάλυση, να εκτιμήσει τη διάσταση του φαινομένου: 5.800 δις ευρώ ή το 8% του χρηματοοικονομικού πλούτου των νοικοκυριών βρίσκονται στους φορολογικούς παραδείσους. Το θέμα παρουσιάζει ενδιαφέρον για την Ελλάδα η οποία, μετά το σκάνδαλο της ”λίστας Λαγκάρντ” και συγκριτικά με άλλες χώρες, αναδεικνύεται παγκόσμια πρωταθλήτρια της offshore φοροδιαφυγής.
Ο Zucman προτείνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για την επιτυχή καταπολέμηση της οικονομικής αδιαφάνειας, όπου υπάρχουν δύο βασικές προϋποθέσεις:
ο εξαναγκασμός των τραπεζών να αποκαλύψουν τα στοιχεία των πελατών τους και ο έλεγχος της ακρίβειας των στοιχείων αυτών. Από εκεί και πέρα είναι θέμα των κρατών και των πολιτών να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά αυτή τη ”μάστιγα”. Καμία χώρα από μόνη της δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, όμως αρκεί μια συμμαχία λίγων μεγάλων κρατών ώστε να πιεστούν οι φορολογικοί παράδεισοι να συμμορφωθούν.
