O Άντριου Μάϊκλ Ράμσεϋ, γνωστότερος ως Ιππότης Ράμσεϋ, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας αναγεννησιακός άνθρωπος, ένας homo universalis. Υπήρξε αληθινά οικουμενικός με μια προσωπικότητά η οποία συμπύκνωνε όλα τα ιδανικά της εποχής του, το ερευνητικό και κριτικό πνεύμα, τη φιλομάθεια, κυρίως δε την τάση για ενασχόληση με κάθε αντικείμενο της λογοτεχνίας και της επιστήμης. Για τους σύγχρονους ιστορικούς η ζωή του αποτελεί αντικείμενο μελέτης κυρίως για τη συμβολή του στο πεδίο του Τεκτονισμού. Όμως, τα πνευματικά επιτεύγματά του παραμένουν σημαντικά, αποτελεί δε ένα εξαιρετικό παράδειγμα φιλομαθούς και κοινωνικά φιλόδοξου ανθρώπου του δέκατου όγδοου αιώνα. Ένθερμος οπαδός της θεωρίας της παγκόσμιας σωτηρίας, ήταν πεπεισμένος ότι η εξύψωση του κόσμου πρέπει να συμπέσει με την αποκατάσταση του καλού επί όλων των δημιουργημάτων του Θεού.
Σκωτσέζος στην καταγωγή, έζησε εξόριστος στη Γαλλία, μολονότι η επιστροφή του στην Αγγλία για λιγότερο από ένα έτος αποτέλεσε αντικείμενο σπάνιας υποδοχής, κοινωνικά και επιστημονικά. Ρωμαιοκαθολικός και Ιακωβίτης, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας, υπήρξε παιδαγωγός του μεγαλύτερου υιού του Ιάκωβου Στιούαρτ. Έγραψε μια πληρέστατη βιογραφία για τον Φενελόν, δημιουργώντας ένα μύθο για τους μελετητές του δέκατου ογδόου αιώνα. Ως ιστορικός δέχθηκε διθυραμβικές αλλά και εξίσου πικρόχολες κριτικές για τα ζητήματα που πραγματεύθηκε. Σε κάθε όμως περίπτωση οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι δοκίμιά του όπως το Φιλοσοφικό Δοκίμιο επί της Αστικής Διοίκησης θεωρήθηκαν από τα σημαντικότερα της εποχής τους και μνημονεύθηκαν από τους κριτικούς αναλόγως, ενώ από τα μυθιστορήματά του Τα Ταξίδια του Κύρου θεωρήθηκαν υψηλού ιδεολογικού, συμβολικού, ιστορικού και μυσταγωγικού χαρακτήρα.
Σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του υπήρξε αφοσιωμένος πρεσβυτεριανός, ρωμαιοκαθολικός, μυστικιστής, αλλά κυρίως παρέμεινε ένας ειλικρινής ησυχαστής για όλη του τη ζωή. Η ζωή του αποτελεί μια κλασσική μελέτη μετάβασης, αλλά και ανατροπής
