Η σύνθεσι του ελληνικού με τον σύγχρονο πολιτισμό γίνεται όταν υπερβούμε την ψυχική μας ανωριμότητα, η οποία δεν αποτελεί εγγενή όρο της εθνικής μας υπάρξεως αλλά μακροχρόνια ιστορικήν αγκύλωσι. Τότε και μόνον τότε ζωηφόρα στοιχεία της πνευματικής μας παραδόσεως, όπως η μυθική αντίληψις ή ο αποφατισμός, θα ελευθερώσουν τις δυνάμεις που αιώνες τώρα υπνώττουν μέσα τους και θα συμβάλουν ώστε να αναπτυχθή αυτοσυνείδητη εσωτερικότης και να επιτευχθή η ζητούμενη ενότης της ψυχής με τον εαυτό. Τίποτε σ’ αυτή την ενότητα δεν προμηνύει ένα άτομο κλειστό· πλείστα αντιθέτως προαναγγέλλουν έναν άνθρωπο σταθερά ανοικτό και εγρήγορο στην αγωνία του συνανθρώπου.
Περιεχόμενα:
– Σημείωσι
– Οδεύουμε προς ακμή
– Πρόσωπο, άτομο, μύθος και ιστορία
– Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό
– Το νόημα και το ανόμημα
– Μαρασμός ”δωρεάν”, ανθοφορία με τίμημα
– Η υπόθεσι Οτσαλάν εις την υπόθεσι Ελλάς
– Η βία των πυραύλων και η βία του Σταυρού
– Απελευθέρωσι αδυναμιών ή απελευθέρωσι δυνάμεων
– Το θέατρο του παρελθόντος
– Τι μας επιφυλάσσει η ελπίδα;
– Θερμότης και ψυχρότητα στον λόγο
– Παπαδιαμάντης και Ντοστογιέφσκυ
