Το στίγμα
Στο Νίκο Καββαδία
Στ’ απόνερα του καραβιού του Νίκου Καββαδία
Ακροβατώ ρισκάροντας με βάρκα των αφρών
Πορεία επικίνδυνη, ποιητική αδεία
Ένα φτερό στον άνεμο των άστατων καιρών.
Χαμού σινιάλο έβαλες Ελλάδα για πανιά
Στο Αιγαίο θα φουντάρουμε κρεσέντο τραγωδίας
Λαός χωρίς ταυτότητα, χαμένη μια γενιά
Στη βάρδια του παράλογου ζητιάνοι μιας σχεδίας
Το κόβεις λίγο δεξιά, σε παίρνει αριστερά
Τιμόνι ακυβέρνητης συνείδησης ευθύνης
Πορεία προς το άγνωστο σε άγρια νερά
Πίνεις τα αλμυρά γιατί και βρίζοντας τα φτύνεις.
Δεν σε μελαγχολούνε πια των μαραμπού τα σμήνη
Αλλά Ελλήνων ελλιπές στίγμα μόνο καθέτων
Στις τροπικές τις θάλασσες δεν είδες τέτοια δίνη
Έρημο ουσιαστικών, ρημάτων, επιθέτων.
