Η χρησιμότητα ενός τοίχου ποικίλλει. Ακολουθούν ενδεικτικά παραδείγματα:
Χρησιμεύει ως μέσο επικοινωνίας.
Γράφεις συνθήματα (Οι Ναζί στη φυλακή), στέλνεις μηνύματα (Δήμητρα, σ’ αγαπώ), «λες» τον πόνο σου (Ο Πανιώνιος δεν ανήκει στην Γ’ Εθνική).
Χρησιμεύει ως κυματοθραύστης.
Όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα περικλείονται από τοίχους μην τυχόν και περάσει μέσα στα κτήρια έστω και μία σταγόνα από την πραγματική εκπαίδευση και την προώθηση του πνεύματος.
Χρησιμεύει ως μέσο έκφρασης στα κοινωνικά δίκτυα.
Αν είσαι ας πούμε ο @tolispasp, γράφεις: «Δηλαδή κάθε 100 χρόνια θα έχουμε πανδημία, κάθε 12 χρόνια οικονομική κρίση και κάθε χρόνο την τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ – οκ, το ’χω».
Χρησιμεύει ως μέσο αυτοτιμωρίας: Απλά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, αφού σε πιάνουν κορόιδο όλοι αυτοί που ψηφίζεις όσο ζεις, αφού έχεις μετανιώσει που δεν έφυγες από την πιο όμορφη χώρα του κόσμου όταν είχες την ευκαιρία, αφού αυτοπαραμυθιάστηκες ότι κάποια στιγμή η ζωή θα γίνει εύκολη, αφού πήρες δάνειο σε ελβετικό φράγκο, και άλλα ωραία. Στην Ελλάδα ο μέσος όρος χτυπήματος κεφαλιού σε τοίχο είναι δύο φορές την ημέρα. Ο τοίχος μπορεί να μην ξέρει το γιατί, εσύ όμως ξέρεις.
