Η γεύση της εξουσίας

Ο Φρανκ, επίσημος φωτογράφος στην κηδεία του πρωθυπουργού της χώρας και παιδικού του φίλου, αναπολεί τη ζωή του συχωρεμένου, την επαναστατική του δράση, την ανοδική κομματική του σταδιοδρομία, και την αφομοίωσή του από την εξουσία.
Ο μεγάλος άνδρας, ο ηγέτης, μπροστά από τη σωρό του οποίου έπρεπε να περάσουν, σύμφωνα με τους οργανωτές της τελετής, περίπου 200.000 άνθρωποι, παραμένει και στο θάνατό του απρόσωπος.
Μέσα από τα άτομα που παρελαύνουν μπροστά απ’ τον συχωρεμένο, από τη διαδοχή των τιμητικών φρουρών και τις εκφράσεις των προσώπων τους, ο Φρανκ επιστρέφει στις προηγούμενες δεκαετίες και ανασυνθέτει χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που όλες οδηγούν τελικά στο μεγάλο και απρόσωπο ποτάμι της εξουσίας, που επιβάλει τους δικούς του νόμους και πνίγει καθετί το προσωπικό.
Όταν η πρώην γυναίκα του ηγέτη ρωτάει τον Φρανκ: «Πες μου, τι συνέβη με όλους εμάς; Μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι εκείνος θα τέλειωνε έτσι;» ο Φρανκ απαντάει: «Ποτέ. Αλλά αυτά έχει η εξουσία. Μας βρήκε απροετοίμαστους, δεν ξέραμε πώς να φερθούμε μαζί της, κι ακόμα δεν το μάθαμε».
Το βιβλίο αυτό του Λ. Μνιάτσκο είναι ένα ζωντανό ρεπορτάζ από τα «ενδότερα» της εξουσίας, είναι η καθημερινότητα της εξουσίας, η άπληστη δραστηριότητα των αλλοτριωμένων δομών της, που χάρη στην ιδεολογική της κυριαρχία την επιβάλλει σαν Ιστορία.
Στο συγκλονιστικό αυτό ρεπορτάζ αποκαλύπτεται η παραγωγή και η συμβίωση εννοιολογικών κατηγοριών που σημαδεύουν τον εικοστό αιώνα: Μεγάλοι άνθρωποι -απλοί άνθρωποι, απρόσωπες μάζες- προσωπολατρία.
Στο ρεπορτάζ αυτό επαληθεύεται η μεγάλη αλήθεια ότι, σε διάκριση απ όλα τα αγαθά, η εξουσία είναι το μόνο που με τη χρήση του ο άνθρωπος δε νιώθει κορεσμό – αντίθετα, θέλει όλο και περισσότερο.