Ξεκινώντας από τη δική του εμπειρία της ξενιτειάς, ο Δημήτρης Μαρκής εστιάζει στο τρίπτυχο “βιώματα”-“διαβάσματα”-“θεσμοθετήματα”, που σηματοδοτεί την κοινοπραξία φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και κοινωνιολογίας.
Η ξενιτειά εξετάζεται με υπαρξιακό ενδιαφέρον και χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες και πολιτικές ιδεοληψίες. Το βιβλίο ως τέτοιο πρέπει να διαβαστεί, ως η φαινομενολογία μιας ζωής που αιωρείται μεταξύ δύο πατρίδων, χωρίς τη δυνατότητα να συμφιλιώνει την αντίθεση αυτή.
[…] Το παρόν πόνημα είναι συνέχεια -η άλλη πλευρά- του βιβλίου “Μαθήματα εισαγωγής στη φιλοσοφία” (Πολύτροπον, 2005)· δίνει ζωή και περιεχόμενο στο αφηρημένο σχήμα της εισαγωγής. Αλλά αποτελεί και συνέχεια ενός άλλου βιβλίου, “Η πάλη των αξιών στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης” (Κριτική, 2002): η κεντρική θέση του βιβλίου αυτού είναι το παράδοξο σχήμα “το ανάξιον των αξιών”. Στη φιλοσοφία της ξενιτειάς συγκεκριμενοποιείται η εν λόγω θέση και δείχνει τη βιωματική και πνευματική επικύρωσή της στο θέμα της ξενιτειάς.
Το παρόν βιβλίο αποτελεί το απαύγασμα της σκέψης του συγγραφέα, ο οποίος αποδεικνύεται τολμηρός παίχτης στο χρηματιστήριο των ιδεών, αφού επενδύει όλο του το κεφάλαιο σε μια μετοχή που μπορεί να κερδίσει ή να τα χάσει όλα. […]
(από τον Πρόλογο)
