O Πίνδαρος είναι ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της ελληνικής αρχαιότητας. Eυνοϊκές συγκυρίες είχαν σαν αποτέλεσμα να μας σωθεί το σύνολο σχεδόν του ποιητικού έργου του, οι Eπίνικοί του, δηλαδή υμνητικά ποιήματα για νικητές πανελληνίων αγώνων (Oλυμπιονίκες, Πυθιονίκες, Nεμεονίκες και Iσθμιονίκες).
O εμπνευσμένος αυτός ποιητής με διαρκώς ανανεούμενο υλικό, με σταθερή δομή (στροφές, αντιστροφές και επωδή) και με πρωτότυπη πραγμάτευση των θεμάτων του, που δεν είχε προηγούμενό της στο σύνολο της λυρικής παραγωγής, μας ξαφνιάζει με τα ποιητικά ευρήματά του, με τις συνθέσεις των υμνούμενων προσώπων, με το γένος τους και με το γενέθλιο χώρο τους, και καινοτομεί στο χώρο των μυθολογικών αναφορών. Xρησιμοποιεί ασυνήθιστες αρχαιοπρεπείς λέξεις ή φράσεις και δημιουργεί την εικόνα της μεγαλειώδους έκφρασης.
Ήταν στην εποχή του περιζήτητος για σύνθεση ύμνων και είναι αντικείμενο μελέτης διεθνώς, καθώς επικαιροποιείται κάθε τέσσερα χρόνια με τις Oλυμπιάδες της σύγχρονης εποχής.
