Η Δανάη δε ζητούσε πολλά· ούτε καν από τον Γιώργο, που απέστρεφε προκλητικά το βλέμμα κάθε που εκείνη αναζητούσε μια επιβεβαίωση αγάπης. Δεν έψαχνε πολλά… Μια ζεστή χαραμάδα μόνο, για να χαρίσει λίγη αισιοδοξία στη δύσκολη ζωή της. Κι όταν χτύπησε την πόρτα του ψυχοθεραπευτή, του Κωνσταντή, ο μόνος που δεν περίμενε να της ανοίξει ήταν… ο έρωτας.
Ο έρωτας όμως την ανέβασε πολύ ψηλά κι ύστερα την κατακρήμνισε σε μια τραγική δύση, την έσβησε κι από το φως έριξε τη ζωή της σε αιώνιο σκοτάδι. Το μόνο που απέμεινε είναι τα μάτια της, δυο δακρυσμένα σμαράγδια.
