Χορός 1900
Διαθέσιμο

Οι κάρτες – και γενικά το εικονογραφικό υλικό – έχουν το πλεονέκτημα σε σύγκριση με άλλα συλλεκτικά αντικείμενα ότι δίνουν μεγαλύτερη δυνατότητα για ιστορική μελέτη. Πρώτα βέβαια για την ιστορική έρευνα έρχονται τα γραπτά κείμενα, αλλά αμέσως μετά είναι τα παραστατικά μνημεία που βοηθούν στην κατανόηση του παρελθόντος. Την εποχή γύρω στο 1900, φωτογραφικές μηχανές είχαν μόνο οι λίγοι επαγγελματίες φωτογράφοι. Ο κόσμος τους ζητούσε να βγάζουν πορτραίτα και οικογενειακές φωτογραφίες, λίγες δεκαετίες αργότερα άρχισαν να τραβούν τοπία και σκηνές του δρόμου. Την ίδια εποχή, τα πρώτα ”επιστολικά δελτάρια” έδειχναν τέτοιες σκηνές, και γι αυτό είναι σήμερα πολύτιμα: γιατί μας δίνουν τις εικόνες που χρειαζόμαστε για τον τότε χώρο, για τα σημαντικά γεγονότα, για τις σκηνές της καθημερινής ζωής. Ο χορός είναι ένα θέμα που δεν εμφανίζεται πολύ συχνά στις ταχυδρομικές κάρτες. Αυτό είναι φυσικό, εφόσον ο χορός είναι κίνηση, ενώ οι φωτογραφίες εκείνη την εποχή ήταν στατικές. Όμως από την άλλη ο χορός ήταν (και είναι ακόμα, ελάχιστοι φωτογράφοι μπορούν να αποδώσουν σήμερα καλά τις χορευτικές σκη-νές) πρόκληση για τον εκδότη καρτ-ποστάλ, που θέλει να τραβήξει την προσοχή του πελάτη για να του πουλήσει τις δικές του κάρτες. Ο χορός είναι ένα πολύ ζωντανό θέμα που γεμίζει το μάτι, ο χορός φέρνει μαζί του τη μουσική και τη φορεσιά, έχει έναν εξωτισμό γιατί χαρακτηρίζει άμεσα τον κάθε τόπο. Ο ταξιδιώτης που βρέθηκε μακριά από το σπίτι του θέλει να στείλει κάτι το ξεχωριστό στους δικούς του, θέλει να μεταδώσει το μήνυμα: ”Κοιτάξτε πόσο δια-φορετικά είναι τα πράγματα εδώ”, γιατί κατά βάθος θέλει να τους πει: ”Αισθάνομαι πολύ μακριά σας, μου λείπετε”. Με ένα χαρακτηριστικό τοπίο (άρα εντελώς διαφορετικό από τα τοπία του τόπου του) ή με έναν τοπικό χορό (που δεν θα μπορούσε να χορεύεται στην πατρίδα του) μπορεί να μεταδώσει αυτό το συναίσθημα. (…) Για όποιον αγαπάει τον ελληνικό χορό οι κάρτες αυτές είναι πολύτιμες, αφού του δίνουν την ιστορική διάσταση που του έλειπε. Πολύ περισσότερο θα