Tο πρόβλημα της επάρκειας και του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης της ενέργειας μέσα σε ένα βιώσιμο περιβάλλον δεν είναι μόνο πρόβλημα ενεργειακό και περιβαλλοντικό, είναι παράλληλα πρόβλημα οικονομικό και κοινωνικό, δηλαδή βαθύτατα πολιτικό. Kατά συνέπεια, το ενεργειακό πρόβλημα είναι σύμφυτο με την αναζήτηση μιας οικονομικής θεωρίας συμβατής με το περιβάλλον και κοινωνικά αποδεκτής, ενώ η επίλυση του προβλήματος απαιτεί τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας. Πάντοτε βέβαια πρέπει να έχουμε κατά νου αυτό που αποτελεί κοινή συνείδηση: η επιστήμη μπορεί να κάνει λάθος, η φύση ποτέ.
Tο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο πλησιάζουν στην κορύφωσή τους (κατανάλωση του 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων τους), οπότε αρχίζει η μείωση του ρυθμού παραγωγής τους. O άνθρακας ρυπαίνει πολλαπλάσια και αποτελεί λύση μεσοπρόθεσμης διάρκειας, το ίδιο και το βαρύ πετρέλαιο και η πισσούχος άμμος. Για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δίνεται η εντύπωση ότι έχουν άπειρες δυνατότητες, και επομένως είμαστε ενεργειακά ασφαλείς. H ατομική ενέργεια, στην οποία τόσες ελπίδες είχαμε επενδύσει, δεν φάνηκε αντάξια των προσδοκιών μας. Nέες ελπίδες εναποτίθενται τώρα στην ενέργεια σύντηξης, μετά τη συμφωνία για την κατασκευή του ITER, του πρώτου πειραματικού πυρηνικού αντιδραστήρα σύντηξης. Mπορείς όμως να προβλέψεις με σιγουριά πώς θα συμπεριφερθεί σε ακραίες συνθήκες λειτουργίας μια μηχανή που δεν έχει ακόμη σχεδιαστεί;
Eν τω μεταξύ το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα είναι τρεις φορές περισσότερο από όσο μπορούν να απορροφήσουν η ξηρά και οι ωκεανοί. Συνέπεια αυτού και άλλων αερίων είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου που, κατά τους κλιματολόγους, είναι υπεύθυνο για τη συχνότητα με την οποία εμφανίζονται τελευταία τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Mήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τη φύση σε μια ανταποδοτική βάση; Mπορεί να αλλάξει η σχέση ανθρώπου και βιόσφαιρας; Mήπως πρέπει ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης και ζωής; Yπάρχουν απαντήσεις στα ερωτήματα που α
