– Ο ανθρωπομορφισμός του Ομήρου, αποκάλυψε τον “ουδέτερο” χαρακτήρα της ηθικής των Ολύμπιων θεών, που προσωποποιούσαν φυσικά στοιχεία και η ανακάλυψη των Αρρήτων αριθμών από τους Πυθαγορείους, επιβεβαίωσε την παρουσία του παραλόγου και του Χάους, εντός του Λόγου και του Κόσμου.
– Η Πλατωνική Ακαδημία, με την τοποθέτηση στο θρόνο των θεών του Ορθού Λόγου και τη θεώρηση των αριθμων ως ευθύγραμμων τμημάτων (γεωμετρία) “έσωσε” την ηθική των θεών και τα μαθηματικά.
– Η Αστρονομία με το γεωκεντρικό μοντέλο, προσπαθεί να ικανοποιήσει το Πλατωνικό αίτημα για εξήγηση της τροχιάς των πλανητών με ομαλές κυκλικές κινήσεις, ενώ η θεωρία της κίνησης του Αριστοτέλη, χώριζε το Σύμπαν σε δύο περιοχές: Την υποσελήνια της φθοράς και της μεταβολής και την πέρα από την Σελήνη, της αιώνιας κίνησης της αφθαρσίας και του αιθέρα. Ο θεός (πρώτο Κινούν Ακίνητο) και οι Νόες (που κινούν τα ουράνια σώματα) “κατοικούν” στον υπερσελήνιο χώρο ενώ οι δαίμονες στην υποσελήνια περιοχή, είναι οι εξουσιαστές του αέρος.
