Ο ρήτορας-πολιτικός, σοφιστής και φιλόσοφος Δίων, ο επονομαζόμενος Προυσαεύς ή Χρυσόστομος (αρχαιοελληνική προσωνυμία που δήλωνε τον έχοντα “χρυσό στόμα”, δηλαδή τον δεινό ρήτορα), έζησε μεταξύ 40-120 μ.Χ. Γεννήθηκε στην Προύσα της Βιθυνίας και καταγόταν από επιφανή οικογένεια, της οποίας τα μέλη είχαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη. Σπούδασε ρητορική στην πατρίδα του, ενώ περί το 70 μετέβη στη Ρώμη, όπου διδάχτηκε τη φιλοσοφία κοντά στον Στωικό Μουσώνιο Ρούφο. Γύρω στο 85 εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό. Υιοθέτησε τότε το Κυνικό πρότυπο του περιπλανώμενου ζητιάνου φιλοσόφου και επισκέφθηκε διάφορες πόλεις και περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του και δίνοντας λαϊκοφιλοσοφικές διαλέξεις προσπαθώντας να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Μετά τον θάνατο του Δομιτιανού, το 96, επέστρεψε στη Ρώμη, όπου έχαιρε της εκτίμησης των επόμενων αυτοκρατόρων, του Νέρβα και του Τραϊανού. Μέχρι το τέλος της ζωής του εξακολούθησε να ασχολείται με τα κοινά της ιδιαίτερης πατρίδας του και πιθανώς να πραγματοποιεί φιλοσοφικές περιοδείες.
Οι 80 περίπου σωζόμενοι λόγοι του, μερικοί από τους οποίους αποτελούν λαμπρά δείγματα της τέχνης του λόγου, ασχολούνται με διάφορα θέματα της φιλοσοφίας και της ηθικής, της μυθολογίας και της λογοτεχνίας, της πολιτικής και της καθημερινής ζωής. Όντας εξαιρετικά δείγματα της άνθησης των ελληνικών γραμμάτων κατά την περίοδο της Δεύτερης Σοφιστικής, αποκαλύπτουν τον γόνιμο συνδυασμό των στοιχείων του ρήτορα-πολιτικού, του σοφιστή και του Κυνικού και Στωικού φιλοσόφου που συναποτελούσαν την προσωπικότητα του Δίωνα.
