Φλογισμένες θάλασσες

Έτος 1770: σ’ όλη την Ελλάδα, τη νησιωτική και την ηπειρωτική, απ’ άκρη σ’ άκρη, κατακαίει το φυτίλι της επανάστασης. Στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα και κυρίως στον Μοριά και τη σκληροτράχηλη Μάνη, οι Έλληνες επαναστάτες συρρέουν γύρω από το ευλογημένο ρωσικό λάβαρο με το γράμμα “Χ”, που σημαίνει Χριστιανοσύνη. Είναι τα Ορλωφικά· η επανάσταση που υποκίνησαν οι αδελφοί Ορλώφ, ο Αλεξέι, ο Φιόντορ και ο Γκριγκόρι, εραστής και ευνοούμενος της τσαρίνας Αικατερίνης Β΄ της Μεγάλης, με παρότρυνση του Γεώργιου Παπαζώλη, ενός αγνού και φλογερού μα αθώου πατριώτη. Ριψοκίνδυνοι ναυτικοί και θαρραλέοι θαλασσομάχοι, κοντραμπατζήδες και αρματόροι, κλέφτες και αρματολοί ξεσηκώνονται για να αποτινάξουν τον ζυγό των οσμανλήδων Τούρκων. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται οι ξακουστοί Λάμπρος Κατσώνης, Ιωάννης Βαρβάκης και Δασκαλογιάννης από τα Σφακιά. Ρωμιοί και Ρώσοι -“το ξανθό Γένος” των προφητειών- πολεμούν δίπλα – δίπλα ενάντια στον κοινό εχθρό. Η ρώσικη αρμάδα “οργώνει” την “Άσπρη Θάλασσα”, το καταγάλανο Αιγαίο Πέλαγος και σημειώνει περιφανείς νίκες.

Όμως, η λάγνα Πρωσίδα αυτοκράτειρα, με τους αμαρτωλούς έρωτες, θα εγκαταλείψει τους Έλληνες στην τύχη τους μόλις πετύχει τους σκοπούς της. Στην αυτοκρατορική αυλή της Αγίας Πετρούπολης οι δολοπλοκίες και οι ψυχροί υπολογισμοί δεν συμπεριλαμβάνουν πλέον τους Έλληνες, οι οποίοι εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Αυτά που άναψαν το φυτίλι της εκδίκησης κι αντί να κάψουν τον Τούρκο, όπως έλπιζαν οι ασύνετοι κι οι ζηλωτές, έπεσε πάνω στις κεφαλές τους και κατακαίει τους ίδιους.

Με το έβδομο μυθιστόρημά του με τίτλο “Φλογισμένες Θάλασσες”, ο Δημήτρης Μαργαριτόπουλος ζωντανεύει μία συγκλονιστική εποχή του Ελληνισμού. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Χάραξος Τραπέζης, ατρόμητος ναυτικός από τη Λέσβο. Αντρειοσύνη και χωσιά, κίνδυνος και δόξα, απογοήτευση και διάψευση ελπίδων και ψευδαισθήσεων βαδίζουν μαζί σ’ ένα δύσβατο και αιματηρό μονοπάτι, την αγριότητα του οποίου απαλύνουν παθιασμένοι κι άδολοι έρωτες. Όμως, η Επανάσταση τ