Ο Στέφαν Τσβάιχ έγραψε κατά το πρώτο µισό του 20ού αιώνα και τα κείµενά του είναι βαθιά επηρεασµένα από τις θεωρίες της ψυχανάλυσης του Σίγκµουντ Φρόιντ, που είχαν µεγάλη απήχηση εκείνη την εποχή στους διανοούµενους της Ευρώπης. Τα διηγήµατά του είναι βαθιές αναλύσεις της ανθρώπινης ψυχής, στα οποία περιγράφει µε καταπληκτική ενάργεια τις µικρολεπτοµέρειες του χαρακτήρα του κάθε ήρωά του. Όλοι του οι ήρωες είναι τραγικές φιγούρες που εκδηλώνουν ταυτοχρόνως το καλό και το κακό.
Στο πρώτο διήγηµα, «Τα µάτια του αιώνιου αδελφού» ο συγγραφέας µιλά για τη φρίκη της βίας που ασκούµε ο ένας στον άλλον και πώς αυτή δεν έχει καµία δικαιολογία, αλλά διερευνά και τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες διαπράττεται. Ο πρωταγωνιστής του διηγήµατος, ο Βιράτα, σε κάθε κρίσιµη στιγµή της ζωής του, βλέπει τα µάτια του αδελφού του τον οποίο σκότωσε µε τα ίδια του τα χέρια, σε κάποιον εµφύλιο πόλεµο. Μιλά όµως και για την προσπάθεια ενός ανθρώπου να βρει τις ιδανικές συνθήκες µέσα στον κόσµο, όπου θα µπορεί να ζήσει χωρίς να βλάψει ή να αδικήσει κανέναν συνάνθρωπο, αδιαφορώντας για το πού τον οδηγούν τα βήµατα αυτής της αναζήτησης.
Στο διήγηµα µε τίτλο «Το επικίνδυνο παιχνίδι», ο Τσβάιχ εξερευνά τον νεανικό έρωτα που ανθίζει στις καλοκαιρινές διακοπές, όπως φουντώνει σιγά σιγά στην καρδιά µιας νεαρής έφηβης στις αρχές του περασµένου αιώνα. Η κατά τα άλλα τετριµµένη ιδέα παίρνει µια περίεργη τροπή όταν τον νεανικό έρωτα υποκινεί ένας βαριεστηµένος µεσήλικας, που για να περάσει την ώρα του στέλνει ανώνυµα ερωτικά γράµµατα στην ανύποπτη και αθώα νεαρή γυναίκα.
Τέλος, στο «Ο θρύλος της τρίτης περιστέρας», που αναφέρεται στην τρίτη περιστέρα που έστειλε ο Νώε για να δει αν τα νερά υποχώρησαν µετά τον κατακλυσµό και δεν επέστρεψε ποτέ, ο Τσβάιχ χτίζει ένα σύµβολο της παγκόσµιας ειρήνης, που τόσο επειγόντως χρειαζόταν ο κόσµος κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσµίου πολέµου.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.