Κι εγώ επίσης!

Είναι διαδεδομένο στην κοινωνία μας ότι οι γονείς πρέπει να είναι τέλειοι και να δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους… Ή τουλάχιστον, όλα όσα περιμένουν τα παιδιά, αλλιώς τούς απορρίπτουμε σαν γονείς… Αλλά είναι άνθρωποι, δεν είναι τέλειοι, τί μπορούμε να κάνουμε με τις αποτυχίες τους, τις ατέλειες τους; Πώς μάς επηρεάζουν τ’ άσχημα των γονιών μας; Αν μπορούμε να δεχτούμε το καλό απ’ αυτούς, τότε επιτρέπεται στην ζωή να συνεχίσει, κι αυτό κινεί όλον τον κόσμο… Αυτό είναι καλό ή κακό, τέλειο ή ατελές; Μόνο με την εμπειρία της διαφοράς αυτής έχουμε την δυνατότητα ν’ αναπτυχθούμε… Παίρνουμε από την εμπειρία αυτήν την δύναμη να μεγαλώσουμε και να γίνουμε καλύτεροι… Οι αθώοι δεν έχουν δύναμη, οι άλλοι έχουν… Κι αυτό μάς δίνει δύναμη μέσα μας κι η συνθήκη για να μεγαλώσουμε είναι: Αυτός που βλέπει και γνωρίζει να φροντίσει να συμπεριφέρεται σωστά…